سونوگرافی داپلر جنین

سونوگرافی داپلر

سونوگرافی داپلر (به انگلیسی: Doppler sonography) نوعی از سونوگرافی است که برای تصویربرداری خون جاری در قلب و عروق استفاده می‌شود. در مامایی نیز از سونوگرافی داپلر جهت گوش دادن به صدای قلب جنین استفاده می‌شود. سونوگرافی داپلر همچنین برای تشخیص ترومبوز وریدی، تنگی و انسداد شریانی بویژه در شریان کاروتید استفاده می‌شود.

چسبندگی جفت به میومتر

مقدمه
این آبنرمالیتی یکی از عوارض شدید حاملگی می باشد که بدنبال چسبندگی شدید جفت به میومتر به درجات مختلف تا عبور از میومتر و نفوذ به نسوج و احشاء مجاور ایجاد می شود. جفت در زمان زایمان به راحتی از دیواره رحم جدا می گردد اما در مواردی که چسبندگی جفتی وجود دارد همراه با طولانی شدن زمان جداشدن جفت عوارض شدیدی نظیر خونریزی شدید ودر موارد شدیدتر حتی مرگ مادر را نیز می تواند به دنبال داشته باشد. بنابراین تشخیص به موقع این آبنرمالیتی نقش مهمی درکاهش عوارض آن خواهد داشت.
یافته های سونوگرافیک به عنوان ابتدایی ترین وقابل دسترس ترین روش تشخیصی نقش مهمی رادر این رابطه دارا می باشدMRI. نیز به عنوان بهترین روش تکمیلی و تاییدی شناخته شده است که یافته های این دو روش تشخیصی در این مجال بررسی می گردد.

تعریف
این آبنرمالیتی به فرمی از جفت ا طلاق می گردد که جفت شدیدا به دیواره رحم چسبیده ویا به داخل آن نفوذ کرده و یا از ان عبور می نماید. این پدیده سبب اشکال در جدا شدن جفت در زمان زایمان از دیواره رحم می گردد.

اپیدمیولوژی

میزان بروز این آبنرمالیتی با افزایش میزان انجام سزارین در دهه های اخیر به میزان قابل توجهی افزایش یافته است به طوریکه میزان بروز ان در 50 سال اخیر ده برابر شده است. به طور کلی میزان بروز آن را حدود یک مورد در 532 حاملگی ذکر می کنند اما این آمار در مواردی که پلاسنتا پرویا داشته باشیم تا 15% ودر سزارین تکراری 8 -4 % گزارش شده است. این آمار در افراد بالای 35 سال همراه با پلاسنتا پرویا وسابقه یکبار سزارین تا 40% وبا سابقه سزارین مکرر تا 60% هم گزارش شده است .

اتیولوژی

آبنرمالیتی فوق به دنبال وجود هرگونه نقص ودیفکت درتشکیل سطح دسیدوال بازیلاریس در زمان تشکیل جفت ودر نتیجه اتصال آبنرمال ویلی های جفتی به میومتر و در مواردی به نسوج اطراف ایجاد می گردد.

ریسک فاکتور ها

1) داشتن سابقه سزارین
2) داشتن سابقه هر نوع جراحی رحمی(میومکتومی -کورتاژو………)
3) داشتن سابقه هر گونه جراحی داخل رحمی(اشرمن- هیستروسکوبی ….
4) پلاسنیا
انواع :
PLACENTA ACCRETA
در این حالت جفت شدیدا به میومتر رحم چسبندگی دارد ولی به داخل میومتر نفوذ ندارد این فرم شایعترین فرم بوده و75%-78%موارد را شامل میشود.
PLACENTA INCRETA
در این حالت جفت به داخل میومتر نفوذ کرده و تقریباَ حدود 17% موارد را شامل می شود.
PACENTA PERCRETA
در این حالت جفت از میومتر عبور کرده و به داخل سروز رحمی ویا احشا مجاور (مثانه و….) نیز گسترش می یابد و حدود 5% موارد را شامل می شود.

علایم و نشانه ها

این آبنرمالیتی معمولاَ از نظر بالینی علایم خاصی ندارد. اما در مواردی در طول حاملگی بیمار دچار خونریزی مداوم و یا متناوب با درجات متفاوت می باشد .
در موارد خاص که جفت بر روی اسکار سزارین قبلی جایگزین می شود این پدیده می تواند سبب پارگی رحم قبل از زایمان حتی حدود هفته 12 حاملگی نیز بشود.
Diagnosis
از آنجایی که در اغلب موارد بیمار فاقد علایم بالینی خاصی می باشد نقش روش های تشخیصی تکمیلی در دوران حاملگی بسیار بارز می باشد. مهمترین و قابل دسترس ترین راه تشخیصی استفاده از سونوگرافی ( – Gray scale color Doppler ) می باشدکه هنوز هم به عنوان اولین روش تشخیصی استاندارد باقیمانده است بطوریکه این افراد در 50%-80% موارد دارای یافته مثبت سونوگرافیک می باشند. استفاده از MRI به عنوان روش تکمیلی تاییدی در مواردی به عنوان بهترین روش تشخیصی شناخته می شود.
افزایش سطح Alpha fetoprotein(αFP) سرم مادر در سه ماهه دوم و سوم به دلیل نقص دسیدوال و ورود این ماده از سطح جنینی به داخل سرم مادر در اغلب موارد یک یافته کمک تشخیصی مهم تلقی می گردد. US Evaluation
بررسی های اولیه سونوگرافیک با بررسی Texture جفت و بررسی بوردرهای آن و همچنین بررسی عضلات رحم صورت می گیرد با وجود آنکه بهترین زمان تشخیصی و به دنبال آن پیگیری بیمار در حدود هفته 18-20 حاملگی می باشد اما در مواردی که جفت برروی اسکار سزارین قبلی جایگزین شده باشد در سه ماهه اول نیز قابل تشخیص می باشد که در این موارد استفاده از پروب با فرکانس بالا (5MHz) کمک کننده خواهد بود.